Stokrotki

Siedziała na ławce

taka samotna

myślała, że nigdy w swoim życiu

nikogo nie spotka
włożyła dłonie głębiej do kieszeni

sądząc, że ich ciepło nastrój jej zmieni

kolorowe liście z drzew spadają

cichutko u jej stóp wesoły taniec rozpoczynają

patrząc na nie o wielkiej miłości marzy

może u kresu ziemskiej drogi jeszcze jej się zdarzy

wiatr z liśćmi figluje

powoli na jej ustach uśmiech maluje

kiedy już wstać z ławki miała

kątem oka jego dojrzała

maleńki biały bukiecik w dłoni

pomyślała sobie szczęśliwa ta dziewczyna

która stokrotki dzisiaj otrzyma

spojrzała w jego oczy i już wiedziała

że upragniona miłość

z bukiecikiem stokrotek do niej się zbliżała

wstała uśmiechem go przywitała

bez żadnego słowa kwiatuszki do ust przytulała

teraz oboje do tej ławeczki wracają

tamtą chwilę wspólnie wspominają

zasuszone stokrotki na dnie czerwonego pudełeczka leżą
one tylko o ich pierwszym spotkaniu wiedzą.